Wentylacja grawitacyjna to najprostszy i najstarszy sposób wymiany powietrza w budynkach, który polega na nawiewaniu przez nieszczelności w oknach lub nawiewniki powietrza z zewnątrz i wyrzucaniu go na zewnątrz. Dzięki różnicy ciśnień albo wentylatorowi wyciągowemu umieszczonemu w łazience lub kuchni, powietrze zewnętrzne napływa do pomieszczeń.
Co to jest wentylacja grawitacyjna?
Nie jest ono filtrowane, a jego ilość jest niekontrolowana. Oznacza to, że do domu wpływa za dużo za zimnego powietrza. Zazwyczaj zamyka się wtedy nawiewniki, bo nagle robi się za zimno. Marzną stopy, a na plecach czuć przenikliwy chłód. Wentylacja ustaje. Powietrze nie wymienia się i jego jakość z minuty na minutę spada. Obniża się również komfort, czujesz się senny, gorzej Ci się myśli. Źle śpisz.
Jak działa wentylacja grawitacyjna
Wentylacja grawitacyjna działa, gdy:
- Okna nie są szczelne i umożliwiają napływ powietrza z zewnątrz: otwarte nawiewniki okienne lub naturalne nieszczelności.
- Na zewnątrz jest zimno, a wewnątrz ciepło: powstanie wtedy różnica ciśnień, a powietrze napłynie do środka (różnica temperatur musi wynosić co najmniej 120C).
Aby zachować prawidłowy kierunek powietrza przy wentylacji grawitacyjnej, konieczne jest rozszczelnienie okien w kuchni, pokojach oraz drożne kratki i kominy wentylacyjne w kuchni, łazience i WC – również na poddaszu. Wytwarza się wtedy tzw. cug i powietrze wewnętrzne jest wyciągane przez komin, a na jego miejsce przez okna nawiewane jest powietrze z zewnątrz. Jeżeli któryś z powyższych warunków nie zadziała, wentylacja grawitacyjna nie zadziała także. Właśnie dlatego skuteczność wentylacji grawitacyjnej jest znacznie ograniczona. Dzieje się tak z powodu szczelnych okien (np. energooszczędne okna z pakietem trzyszybowym) i drzwiowej, która w dużej mierze utrudnia, a nawet uniemożliwia dopływ świeżego powietrza do budynku.
0 komentarzy